انتــــــــــــــها
هـمیــشـه بـه انتهـــآی گـــریـه کـه می رســــم..
صـدای فـــروغ ازنهـــآیــــت شــــب رامی شنوم..
غــــروب غــــزل هـــا..
صــــدای بــوق بــوق نبـــودن تـــو را در تــلفن...
آرام تــــرکــه شــــدم،
شـــعری ازدفــــاتردریــــآ رامیخوانـــم
وبـــه انعــکـــآس صــدایـــم درآیینـــه اتـــاق
خیـــره می شـــوم...
در بـــرودت این همـــه حیـــرت..،
کـــجامـــآنده ای آخر...!
نظرات شما عزیزان: