ملکه تاریکــ ♕ ــــی

اهستــــــــه بیـــــا

نظـــــرهـــم نگذار

همان کــــه بخوانـــی بس است

من بــه بی محلـــی ادمهــا عادت دارم

میدونــــــی قشنگــــ ترین حس دنیــــا چیــــه؟

اینکـــــه بفهمـــی همون بلایـــی که سرت اورده سرش اوردنــــ ....

                 

                              

خیلـــــــــی سختــــه

هنـــوزم که هنـــوزه

عشق قبلیشـ ـ ـ ـ ــوبیشتـــر از تو دوست داشتــــه باشـــه

میگــــه واســه به دست اوردنتــــ همـــه کار میکنـــــم

ولی...

ســـر یه امتحان ساده خیلــــی راحتــــــ گفت

مـــا بـــه درد هم نمیخوریــــم این اوج استدلالشـــــه

عجبــــ خیاط ماهــــری است

>>> دنیـــا <<<

که دل هیــــچ کســــ را بـــرای من تنگـــــــ ندوختـــ ـ ــ 

اونقــــــدر حرفهایـ ـ ـ ـم را خــوردم

کـــه از زندګـ ـ ـ ـ ـی سیــر شــــدم

دنیـــای قشنگــــــی نیستـــ . 

ادماش رودهــای جـــاری انــ ــ ـ ـد

زلال که باشـــی سنگ هایتـــ را می بیننـــد

برمیدارنـــد نشانـــه میگیرنـــد درست به سمتـــــ خودتــــ ...!!

>>> عشق<<<

مثـــل عبــادتــــ کردن می مونــــه

وقتـــی نیتــــ کردی

دیگـــــه نبایـــ ـ ـ ـد اطرافتــــو نگـــاه کنـــی ...(!!)

بعضیـــ ــ ـ ـــــــا هستَن میخوان باعثِ "تنـــــــوُع" شن

ولی زیـــــــــــــــاد وارد نیستَن, باعثِ "تــ ـــ ــــهوُع" میشَن........

تقصـــیــــر مــــــــا نـــــیـــــســــت

خیــــانــتـــــ را معلـــــمـــــ بــــه مــــا یـــاد داد

هـــمـــان روزی کــــه گفـــتــــــــ ؛

 جــای خـــالــــی رو پـــر کنـــیـــد    "--- "   !

نمیترسم از کسی که هزار کتاب دارد

و هر روز یکی را میخواند...!

ترس من از ادم هایست که یک کتاب دارند

وآن را مقدس میدانندو هیچگاه نمیخوانند

نیمــہ شبــــ استــــ اتـ ـاقِ تـ ـاریڪ …

بـ ـالـ ـشِ פֿـیسـ ــم…

دلِ تنـ ـگــم...

פּ بـ ـاز منـَ ـم

ڪہ از בر בِ בلتنــ ـگے…

مُچـ ـالـ ـہ میشــפּҐ زیـــ ـــر پتـــפּ…

تمـ ـاҐ اُستـפֿـפּاטּ هایـ ـم تیـــــــ ــــــر میکشـ ـב

تـ ــرڪ ڪرבטּ یـ ـآב تــ♥ ـפּ…

از تـ ـرڪ اعتیــــ ـــــــــاב هـ ـم

سـפֿتــــ تـ ـر استـــــ

نَمــے گـذاشتَمــــ

بـــہ آین رآحتــے دلَمـــ را ببرـے؟

آگــــر میــدانستمَــــــ

بـعـد آز تو

زندگــے

چــــقــدر دلـــــ میـخواهـــد...!!

مےْگویند:

مُخآطبْ دآشته بآشْ...

برآے عآشِقآنه هآیَتْ!!!

نِمےْدآنند..

مُخآطبِ تَمآمِ عآشِقآنه هآے مَنْ...

تویے....

دوســـت داشتنت بوي ِ بــــــاران مي دهد

همــآن قدر بي مقدمــه

همـــآن قدر بي دغدغــه

فــقـط ،

يادت باشد مثل ِ بــــــــاران

مـــَرا بـــي واسطه

دوســـت داشته باشـــي ...

حتی برکه ای کوچک هم نیستم که قرص ماه خوبم کند …

تب تو گرفته ام ، پزشک چه میداند ویرووس نبودنت را ؟

پنجره را که باز می کنی دلم می آید و لب طاقچه ی نگاهت می نشیند !

می بینی ؟

دلم بی دام و دانه جَلد نگاهت شده است !

فاصله یه حرف ساده است …

ساعت ها را کشیدند عقب ، فاصله ها را چه می کنند !

ﺗﻨﻬــﺎ ﺁﺩﻡ ﻫــﺎﯼ ﺁﻫــﻨــﯽ ﺯﯾــﺮ ﺑــﺎﺭﺍﻥ ﺯﻧــﮕــــ ﻣﯿــﺰﻧﻨﺪ

دلتــــنگـــــم ..

مثــــل یـک بـرگ خیـــــس دور از شــاخــــه

کـــه حتـی بغــض لــــه شـدنـش بــــه گـوش هیچکــس نمــــی رســـــد !

ای کـــاش , کــــوه به کـــوه میرسیـــد

ولی آدم به آدم

نـــــه...!

دیدن بعضــی آدمهــــا داغ دلتــــو تـــــازه میکنـــه...

هی تو...

میدانی از کجای زندگی بیشتر خسته ام؟

آنجایی که وسط خنده هام بغض میکنم...

هـمیــشـه بـه انتهـــآی گـــریـه  کـه می رســــم..

صـدای فـــروغ ازنهـــآیــــت شــــب رامی شنوم..

غــــروب غــــزل هـــا..

صــــدای بــوق بــوق نبـــودن تـــو را در تــلفن...

آرام تــــرکــه شــــدم،

شـــعری ازدفــــاتردریــــآ رامیخوانـــم

وبـــه انعــکـــآس صــدایـــم درآیینـــه اتـــاق

خیـــره می شـــوم...

در بـــرودت این همـــه حیـــرت..،

کـــجامـــآنده ای آخر...!

عشــــــــــق خودش اهسته اهسته می اید...


در گوشه قلب مهربانت ارام و بی صدا مینشیند..

و تــــــــــــو متوجه اش نخواهی بود...

و بعد ذره ذره قلبت را پر میکند..

کم کم مثل ساقه «مهرگیاه» در تمام جانت می پیچد ...

و ریشه می دواند،

به طوری که بی ان نمیتوانی

نفـــــــــــــــــــــــ ـــــــس بکشی.